ماه‌ها و شاید سال‌هاست که حال‌مان خوب نیست. انگار اخبار بد صف کشیده‌اند تا به نوبت روی سرمان آوار شوند. تا می‌خواهیم زخم یکی را ترمیم کنیم و دردش را به فراموشی بسپاریم، بعدی از راه می‌رسد. نادیده گرفتن کامل اخبار هم برای بسیاری از ما عملی نیست. پس در برابر این همه خبر بد چه می‌شود کرد؟ چه‌طور می‌توانیم آن‌ها را بشنویم و افسرده و ناامید نشویم؟ در این پست سعی می‌کنم به این سوال پاسخ دهم.

 

آدم‌ها در برابر تراژدی مثل زنبور عمل می‌کند

به گفته‌ی روان‌شناسان، هنگام بروز تراژدی‌های بزرگ -مثل زلزله، سیل و سونامی، آتش‌سوزی و…- حالتی در ذهن انسان‌ها فعال می‌شود که رفتار آن‌ها را به رفتار زنبورها در یک کندوی شلوغ شبیه می‌کند. با فعال شدن چیزی که «سویچ کندو» (hive switch) نامیده می‌شود، آدم‌ها سعی می‌کنند باهم یک‌دل و یک‌صدا شوند و به قربانیان فاجعه کمک کنند. پاسخ اکثریت مردم در برابر زلزله‌ی بم یا زلزله‌ی کرمانشاه یا آتش‌سوزی پلاسکو را یادتان هست؟

در واقع می‌شود گفت که این یک مکانیسم دفاعی برای جلوگیری از افسردگی و ناامیدی کامل در برابر فاجعه‌های بزرگ است. اما قضیه وقتی پیچیده‌تر می‌شود که خبرهای بد، حادثه‌های طبیعی نباشند و مستقیما روی تعداد کمی تاثیر بگذارند. در این حالت، پاسخ اولیه‌ی ما معمولا هم‌دردی با قربانیان نیست. در نتیجه حس مشترک مثبتی با دیگران نداریم و با آن‌ها یک‌دل نیستیم. این یعنی مکانیسم دفاعی سویچ کندو در این موارد نمی‌تواند پاسخ‌گو باشد. پس هرکس باید به دنبال راه‌حل شخصی خودش بگردد.

سویچ کندو یک مکانیسم دفاعی برای جلوگیری از افسردگی و ناامیدی کامل در برابر فاجعه‌های بزرگ است که انسان‌ها را به هم وصل می‌کند.

 

پس راه‌حل چیست؟

. . .

..................................................................................................................................

برای خواندن ادامه‌ی پست یا دیدن باقی محتوا، باید عضو وبلاگ باشید.

ثبت‌نام | ورود

(چرا عضو بشم؟)

..................................................................................................................................

نظر شما چیست؟

از تجربه‌ی خودتان در مواجهه با اخبار بد بگویید. قطعا می‌تواند به من و سایر خوانندگان کمک کند.

این پست را با دوستان‌تان به اشتراک بگذارید.


به دیگران هم برسانید