اگر می‌خواهید یک هدفون یا هدست یا هندزفری بخرید، حتما به این راهنمای خرید توجه کنید. و نکاتی که برای انتخاب به‌تر مطرح کرده‌ایم را به یاد داشته باشید.

اما قبل از این‌که برویم سراغ اصل ماجرا…

فرق هدفون و هدست و هندزفری چیست؟

واقعیت این است که اکثر ما از این کلمه‌ها به جای هم استفاده می‌کنیم و یک معنی کلی برایشان در ذهن داریم. و به نظر می‌رسد که حتی فروشنده‌ها و تولیدکننده‌های این دستگاه‌ها هم توافقی همه‌جانبه درمورد این کلمات ندارد. اما به‌ترین و دقیق‌ترین توضیحی که می‌شود درمورد هدفون و هدست و هندزفری پیدا کرد، این است:

هدفون در واقع یک یا دو اسپیکر کوچک است که نزدیک گوش قرار می‌گیرند و صدای باکیفیت استریو پخش می‌کنند.

حالا اگر یک هدفون در کنار اسپیکر میکروفون هم داشته باشد، دستگاه جدیدی داریم که نامش هدست است. هدست‌ها اولین بار برای مکالمات و چت‌های صوتی و تصویری به وجود آمدند.

هندزفری هم در واقع یک صفت است که می‌تواند برای دستگاه‌های مختلفی به کار رود. هر دستگاهی که به ما اجازه دهد بدون استفاده از دست‌هایمان کاری را انجام دهیم، می‌تواند هندزفری نامیده شود. درمورد موضوع بحث ما، دستگاه‌هایی که اجازه می‌دهند به راحتی به موبایل جواب دهیم -در حالی که دست‌به‌فرمان داخل ماشین نشسته‌ایم یا داریم چیزی تایپ می‌کنیم و…- هندزفری هستند.

نکاتی که در ادامه به آن‌ها پرداخته‌ایم هم برای انتخاب هدفون و هدست به درد می‌خورند و هم برای انتخاب هندزفری. پس سعی کنید در هر صورت به آن‌ها توجه کنید.

 

۱- نوع هدفون از لحاظ اندازه و محل استقرار نسبت به گوش

هدفون‌ها می‌توانند از نوع توگوشی، روگوشی یا بالاگوش باشند.

هدفون‌های توگوشی (in-ear) کوچک‌ترین و جمع‌وجورترین نوع هدفون هستند که در حال حاضر تبدیل به هدفون هم‌راه استاندارد برای گوشی‌های موبایل و دستگاه‌های پخش موسیقی شده‌اند. به این نوع هدفون‌ها، earbud هم گفته می‌شود.

مزیت اصلی هدفون‌های توگوشی، همین کوچک بودن‌شان است که باعث می‌شود به راحتی داخل هر جیبی جا شوند. مزیت دیگرشان هم نزدیک بودن منبع صدا به گوش است که باعث می‌شود صدای موسیقی کم‌تر با صداهای دیگر ترکیب شود. این نوع هدفون‌ها برای استفاده موقع ورزش هم بسیار مفیدند.

اما اگر بخواهیم از نکات منفی هدفون‌های توگوشی بگوییم، باید به کیفیت عموما پایین‌تر صدا نسبت به هدفون‌های بزرگ‌تر اشاره کنیم. علاوه بر این، مشکل گره خوردن سیم‌های اکثرشان هم از نکات منفی هدفون‌های توگوشی‌ست. ضمنا بعضی افراد (از جمله خود من) خیلی با این هدفون‌ها راحت نیستند و نمی‌توانند آن‌ها را برای مدتی طولانی توی گوش‌شان نگه دارند. (هم راحت نیستند و هم محکم داخل گوش نمی‌مانند.)

هدفون‌های روگوشی (on-ear) از نظر اندازه یک درجه بزرگ‌ترند و اسپیکرهای داخلی آن‌ها دقیقا روی گوش‌ها قرار می‌گیرند ولی داخل آن‌ها نمی‌روند. دو بخش روی گوش می‌توانند از پشت یا روی سر به هم وصل شوند.

مزیت اصلی آن‌ها کیفیت به‌ترشان نسبت به هدفون‌های توگوشی، بدون افزایش شدید اندازه و وزن هدفون است. نکته‌ی منفی‌شان هم این است که هم حمل‌شان کم‌تر است و هم چون داخل گوش نمی‌روند، صدای موسیقی در آن‌ها با صدای بیرون ترکیب می‌شود.

اولین تصویری که با شنیدن کلمه‌ی هدفون در ذهن اکثر ما ظاهر می‌شود، تصویر هدفون‌های بالاگوش (over-ear) است. این نوع هدفون‌ها، از دو نوع قبلی بزرگ‌ترند و معمولا کیفیت و امکانات بیش‌تری هم دارند.

مزیت اصلی هدفون‌های بالاگوش، همین کیفیت به‌تر صدا و امکانات اضافه‌ای‌ست که می‌توانند داشته باشند؛ امکاناتی مثل فوم حافظه‌دار دور گوشی، روکش چرمی یا پارچه‌ای برای راحتی بیش‌تر و…

نکته‌ی منفی آن‌ها هم اندازه‌ی بزرگ‌شان است که حمل‌شان را سخت می‌کند. و البته قیمت‌شان که می‌تواند به شدت نسبت به انواع دیگر بالاتر باشد.

 

۲- نوع هدفون از لحاظ نحوه‌ی اتصال به منبع صدا و منبع تغذیه‌ی الکتریکی

هدفون‌ها را می‌شود به دو دسته‌ی کلی باسیم و بی‌سیم تقسیم کرد. اما هرکدام از این دسته‌ها هم برای خودشان چند زیرمجموعه دارند.

همان‌طور که از نام‌شان هم مشخص است، هدفون‌های باسیم با یک سیم به منبع صدا وصل می‌شوند و انرژی الکتریکی مورد نیازشان را هم از طریق همین سیم و دستگاه مبدا تامین می‌کنند. اما هدفون‌های بی‌سیم، یک باتری در خودشان دارند و بدون سیم به منبع صدا وصل می‌شوند.

هدفون‌های بی‌سیم می‌توانند جَک‌های مختلفی داشته باشند؛ همان‌طور که دستگاه‌های مختلف می‌توانند خروجی‌های مناسب برای جک‌های مختلف داشته باشند. اما معمول‌ترین جک برای هدفون‌ها، جک سه‌ونیم میلی‌متری‌ست. (۳٫۵ mm)

هدفون‌های بی‌سیم هم می‌توانند از طریق بلوتوث یا تکنولوژی‌های دیگر وایرلس به منبع صدا وصل شوند. هدفون بی‌سیمی که از نوع بلوتوث نباشد، از طریق امواج رادیویی یا امواج مادون قرمز صدا را دریافت می‌کند و بعضی فروشنده‌ها به آن هدفون وای‌فای هم می‌گویند که توصیف چندان درستی نیست.

کیفیت هدفون‌های بلوتوث -به‌خصوص آن‌هایی که از بلوتوث ۴ استفاده نمی‌کنند- پایین‌تر است. اما این نوع هدفون‌ها معمولا بدون مشکل به تمام دستگاه‌های دارای بلوتوث وصل می‌شوند. کیفیت باقی هدفون‌های وایرلس به‌تر است اما برای وصل شدن به دستگاه‌ها به یک آداپتور جداگانه هم نیاز دارند که هم‌راه هدفون ارائه می‌شود. این آداپتور به منبع صدا وصل می‌شود و مسئول ارسال امواج به هدفون است.

هدفون‌های بلوتوث حداکثر در شعاع ۱۰ متری منبع صدا کار می‌کنند. اما فاصله‌ی هدفون‌های وایرلس دیگر تا منبع صدا می‌تواند تا ۱۰ برابر بیش‌تر از این هم برسد. نکته‌ی دیگر درمورد هدفون‌های بی‌سیم، باتری آن‌هاست. هرچه‌قدر که اندازه‌ی هدفون بزرگ‌تر باشد (به بخش قبلی پست برگردید) اندازه‌ی باتری هم بزرگ‌تر و عمرش بیش‌تر خواهد بود.

 

یک پست دیگر هم بخوانید:  راهنمای خرید پاور بانک (10 نکته برای انتخاب درست شارژ هم‌راه)

 

۳- هدفون و نویز (صداهای اضافه در محیط)

همان‌طور که گفتم، هدفون‌های توگوشی مانع ترکیب صدای موسیقی با صدای محیط می‌شوند. به این اتفاق، جدا کردن نویز یا Noise Isolation گفته می‌شود. یعنی صداهای اضافه‌ی محیط را می‌شود شنید ولی این نویز آسیب کم‌تری به صدای داخل هدفون می‌رساند.

اما اگر بخواهیم کل نویزها و صداهای محیط را حذف کنیم و فقط صدای موسیقی داخل هدفون را بشنویم چه؟ در این صورت باید از هدفون‌هایی استفاده کنید که برای حذف نویز طراحی شده‌اند و از تکنولوژی اکتیو نویز کنسلیشن (Active Noise Cancellation) بهره می‌برند. نام اختصاری این تکنولوژی ANC است که روی بسته‌بندی هدفون‌های دارای نویز کنسلینگ درج می‌شود.

هدفون‌های دارای ANC معمولا به شدت گران‌اند. پس اگر هدفون ارزانی دیدید که ادعا می‌کرد نویزها را حذف می‌کند، به این راحتی‌ها به آن اعتماد نکنید.

 

۴- امکان پخش صدا با جهت مشخص

این روزها اکثر هدفون‌ها قابلیت پخش صدای استریو را دارند و سمت چپ و راست‌شان باهم فرق می‌کند. این، اولین پیش‌نیاز برای قابلیت پخش صدا با جهت مشخص است. اما منظور از صدای جهت‌دار چیست؟ وقتی یکی در گوش راست شما زمزمه می‌کند، گوش راست‌تان صدا را دریافت می‌کند و مغزتان هم جهت صدا را تشخیص می‌دهد و در نتیجه به سمت راست‌تان برمی‌گردید تا ببیند منبع صدا کیست.

هدفون‌هایی که بتوانند این اثر را بازتولید کنند، کیفیت به‌تری دارند و برای پخش صداهای متنوع‌تری به دردتان خواهند خورد. هرچه هدفون‌تان بزرگ‌تر باشد، امکان پخش صدای جهت‌دار هم در آن بیش‌تر است. اما در هر صورت اگر امکان پخش صدای استریو و دو جهت متفاوت چپ و راست را روی هدفونی نمی‌بینید، به‌تر است از خریدنش صرف نظر کنید.

 

۵- محدوده‌ی فرکانس

گوش انسان صداهایی را می‌شنود که در محدوده‌ی فرکانس ۲۰ تا ۲۰هزار هرتز باشند. در نتیجه اکثر هدفون‌ها هم دقیقا همین بازه‌ی فرکانس را پوشش می‌دهند. اما این که گوش ما در این زمینه محدود است، دلیل نمی‌شود که محدوده‌ی بزرگ‌تر در هدفون به دردمان نخورد.

هدفون‌هایی که محدوده‌ی بزرگ‌تری را پوشش می‌دهند (مثلا ۱۵ تا ۲۵هزار هرتز) در پخش آهنگ‌های خاصی که هم صدای خیلی بم و هم صدای خیلی زیر دارند، به‌تر عمل می‌کنند.

البته فرق عمل‌کرد این هدفون‌ها معمولا برای هرکسی ملموس نیست. اما اگر خیلی به صدا اهمیت می‌دهید، به‌تر است به این نکته هم توجه کنید.

 

۶- پشت‌بسته یا پشت‌باز

اکثر هدفون‌ها از نوع پشت‌بسته‌اند. یعنی صدای آن‌ها فقط از یک سمت پخش می‌شود و به گوش شما می‌رسد. و از پشت امکان خروج کم‌تری دارد. اما در هدفون‌های پشت‌باز، صدای هدفون با شدت بیش‌تری در محیط بیرون پخش می‌شود. پس بسته به استفاده‌تان، باید به بسته بودن پشت اسپیکر داخلی هدفون هم توجه کنید.

 

۷- امکانات جانبی دیگر

اگر هدفون روگوشی یا بالاگوش می‌خرید، می‌توانید به دنبال یک مدل تاشو باشید تا حملش برایتان آسان‌تر شود. (در این مدل‌ها، گوشی معمولا به سمت داخل تا می‌شود تا کل هدفون فضای کم‌تری اشغال کند.)

ضدآب و ضدضربه بودن، از جمله امکانات جانبی مهم برای کسانی هستند که می‌خواهند از هدفون در هنگام ورزش استفاده کنند.

علاوه بر این‌ها، بعضی هدفون‌های مخصوص موبایل هم هستند که کنترل‌های خاصی در خود دارند. مثلا می‌شود با آن‌ها بدون بیرون آوردن گوشی از جیب، به تماس‌ها پاسخ داد یا پخش موسیقی را آغاز کرد. اگر هدفون را به قصد استفاده با موبایل می‌خرید، ممکن است بخواهید به وجود این کنترل‌ها هم دقت کنید.

 

حرف آخر

بازار هدفون به شدت گسترده است و انتخاب‌ها به شدت متنوع. پس حواس‌تان را موقع خرید جمع کنید. ضمنا اگر صدای هدفون‌های برند خاصی را دوست دارید، به‌تر است به همان برند وفادار بمانید. چون هرکدام از برندهای بزرگ تولیدکننده‌ی هدفون، نوع خاصی از پخش صدا دارند و بعضی نُت‌ها را زیرتر یا بم‌تر پخش می‌کنند. و اگر سبک یکی را دوست داشته باشید، طول خواهد کشید تا به سبک دیگری عادت کنید.

 

نوبت شما

اگر این پست به نظرتان مفید بوده، آن را با دیگران به اشتراک بگذارید و نظرتان را در بخش کامنت‌ها بنویسید تا به ما برای ادامه‌ی راه انرژی دهید.

 


به دیگران هم برسانید