ما چه‌طور به نسل خسته و ناامید تبدیل شدیم

تا به حال به این فکر کرده‌اید که چرا انجام دادن بعضی کارهای ساده به نظرتان زیادی سخت است اما بعضی کارهای تخصصی و پیچیده را به راحتی انجام می‌دهید؟ یا مثلا به این فکر کرده‌اید که چرا به خاطر توانایی‌تان برای پختن یک غذای ساده یا زنده نگه داشتن یک گیاه در گل‌دان، این‌قدر احساس موفقیت می‌کنید؟ پاسخ کوتاه این است که احتمالا بین سال‌های ۶۰ تا ۷۵ متولد شده‌اید و از نسلی هستید که من به‌شان می‌گویم نسل خسته و ناامید. برای پاسخ بلند، این پست را تا انتها بخوانید.

اگر سن‌تان در محدوده‌ی ۲۲ تا ۳۸ باشد، می‌دانید که دارم چه می‌گویم. خیلی از ما با رویایی بزرگ شدیم که بذر آن توسط نسل قبل و شرایط اجتماعی در ذهن‌مان کاشته شده بود. قرار بود بعد از درس و دانش‌گاه، وارد بازار کار شویم و پله‌های موفقیت را طی کنیم. بعد هم تشکیل خانواده بدهیم، خانه و ماشین بخریم و یک زندگی راحت، بی‌دغدغه و پر از خوش‌بختی داشته باشیم.

اما زندگی چند درصد از ما این مسیر را طی کرده؟ نتیجه‌ی نرسیدن به آن رویا چیست؟

نظر شما چیست؟ با حرف‌هایی که گفتم موافق‌اید؟

این پست را با باقی خسته‌ها و ناامیدها هم به اشتراک بگذارید!