دخترها حق نه گفتن دارند و پسرها حق ناپدید شدن

چند وقت پیش در این مورد نوشتم که چرا نباید بعد از اتمام رابطه با هم دوست ماند. در این پست هم می‌خواهم از یک اتفاق مشابه حرف بزنم: دوست ماندن بدون شکل گرفتن رابطه‌ی عاطفی. یعنی وقتی یک نفر (معمولا پسر) به یک نفر دیگر (معمولا دختر) پیشنهاد آغاز یک رابطه‌ی عاطفی را می‌دهد. اما نفر دوم، این پیشنهاد را نمی‌پذیرد.

یکی از اتفاقاتی که چندین بار برای خودم رخ داده و از دیگران هم درموردش زیاد شنیده‌ام، این است که دخترها وقتی جواب نه می‌دهند (که حق بدیهی آن‌هاست) انتظار دارند پسر پیشنهاددهنده در زندگی‌شان بماند؛ مثلا به عنوان یک دوست معمولی. انتظاری که از نظر من به شدت غیرعادی و غیرمنطقی‌ست ولی ظاهرا خیلی‌ها با من هم‌عقیده نیستند.

در ادامه از دلایلم خواهم گفت. اما توجه داشته باشید که این متن از زاویه‌ی دید یک مرد نوشته شده است و طرف صحبتش هم -بیش‌تر- مردها هستند. پس اگر موقع خواندن بعضی قسمت‌ها حس کردید جای زاویه‌ی دید زنانه در متن خالی‌ست، فحشم ندهید و یا کامنت بگذارید و نظر خودتان را بگویید و یا بروید دنبال یک بلاگر زن که  از این چیزها بنویسد.

۱- معیارهای رفاقت و رابطه با هم فرق دارند