عصبانیتها و حملههای عصبی میتوانند دلایل بسیار متنوعی داشته باشند؛ مثلا استرس و افسردگی و احساسات مختلفی که محیط و افراد مختلف به ما منتقل میکنند. اما گاهی اوقات هم به شکلی ناگهانی عصبی میشویم و خون خونمان را میخورد؛ بدون آنکه دقیقا بدانیم چرا. در این پست، یک دلیل ساده و معمول برای عصبانیت ظاهرا بیدلیل آدمها را شرح خواهم داد.
«حریم» یعنی چه و چه نقشی در عصبی شدن ما دارد
حریم، مجموعهای حد و مرزهاست که ما برای خودمان و دیگران قائل میشویم. هر آدمی حریمهای مختلفی در جنبههای مختلف زندگیش دارد. مثلا حریم فیزیکی، حریم احساسی، حریم عقلانی و…
اگر کسی این موارد را برای خودش و دیگران تعریف نکند یا اجازهی ورود هرکسی به آنها را بدهد، همیشه در موقعیتهایی گیر خواهد کرد که نمیخواهد در آنها باشد. در نتیجه به مرور زمان دچار عصبانیت و حتی تنفر نسبت به خودش، اطرافیانش و کسانی خواهد شد که این حریمها را رعایت نمیکنند؛ حتی اگر به شکل خودآگاه دلیل عصبانیتش را نداند.
یک مثال ملموس:
. . .
..................................................................................................................................
برای خواندن ادامهی پست یا دیدن باقی محتوا، باید عضو وبلاگ باشید.
..................................................................................................................................
نوبت شما
چهقدر این نوع عصبانیتهای ناگهانی و ظاهرا بیدلیل را تجربه کردهاید؟ فکر میکنید نه گفتن چهقدر جلوی این حملههای عصبی را میگیرد؟ تجربهی شخصیتان در این مورد را کامنت کنید.
این پست را با دوستانتان هم به اشتراک بگذارید و من را در شبکههای اجتماعی دنبال کنید تا پستهای آینده را از دست ندهید.
حامد
من یه نویسنده، عکاس، ویدئوگرافر و پادکسترم که عاشق خلق محتوای بکر و تازهست. اگه دوست دارید بیشتر درموردم بدونید، صفحهی دربارهی من رو ببینید. اما اگه دوست دارید باهم رفیق بشیم، تو شبکهی اجتماعی موردعلاقهتون یا از طریق اعلانهای مرورگر دنبالم کنید، محتوا رو ببینید و نظرتونو بگید که بیشتر گپ بزنیم.
تا دفعهی بعد، عزت زیاد!
پستهای مرتبط
پنج چیز که برای درونگراها هیچوقت منطقی به نظر نمیرسند
خیلی از اتفاقات ساده و قوانین دنیای برونگرا به نظر درونگراها غیرمنطقی، غیرضروری و حتی آزاردهنده میآیند. (همانطور که برعکس این مسئله هم صادق است.) در این پست، به چند مورد از این اتفاقات اشاره خواهم کرد.
دخترها حق نه گفتن دارند و پسرها حق ناپدید شدن
در این پست، از دوست ماندن با کسی که به او علاقهمندیم -و بهمان نه گفته- بدون شکلگیری رابطهی عاطفی حرف زدهام و اینکه چرا اتفاق خوبی نیست.
تجربهی رویدادی یک درونگرا
به عنوان یک درونگرا باید رویدادهایی را انتخاب کنید که واقعا برایتان ارزش حضور داشته باشند و هدفتان از حضور در رویداد را بدانید...