دست‌نوشته‌ها

رفیق! هرکسی نداند، تو که خوب می‌دانی به زبان آوردن احساسات گاهی چه‌قدر سخت می‌شود. پس برایت می‌نویسم...

در این دوران تاریک و روزگار سیاه، با رویاها چه کنیم؟ من که می‌گویم یک جیب مخفی لازم داریم برای تمام رویاهایمان.

در این پست، از یک شروع دوباره با محتوای اختصاصی برای اعضای وبلاگ حرف زده‌ام. بخوانیدش! شاید شما هم دوست داشتید عضو شوید.

یا وسط دعوا نرخ تعیین نکنید. یا حداقل، نرخ‌تان را از قبل مشخص کنید تا وسط ماجرا مجبور به تغییرش نباشید! (یک پست عصبانی)

من یک تئوری جدید دارم. تا وقتی دنیا بر مدار پول می‌چرخد، اخلاق و آرمان و باقی دوستان‌شان فقط به درد روزهای تعطیل می‌خورند...

من یک تئوری جدید دارم. فکر می‌کنم اگر بشود آدم‌ها را دو به دو کنار هم نشاند و به‌شان یک قوری چای داد، وضع دنیا عالی خواهد شد...

من یک تئوری جدید دارم. نمی‌شود و نباید به همه احترام گذاشت. چون هر فرد و عقیده‌ای لایق احترام و حتی توجه ما نیست. می‌گویم چرا...

من یک تئوری جدید دارم. این‌که هرکدام از ما بعد از تمام شدن هر رابطه‌ای دو تکه می‌شویم؛ اما نه دو تکه با اندازه‌های مساوی...

تا وقتی حال و حوصله‌اش را دارید، عشق و عاشقی را تجربه کنید، به دیگران اعتماد کنید و از مسیر لذت ببرید. معلوم نیست این دوره چند سال باشد...

بعضی دردها را نمی‌شود گفت. بعضی دردها باید ته دل‌ات بمانند و بماسند گوشه‌ی ذهن خسته‌ات. این‌قدر که جزئی از وجودت شوند و کم‌کم عادت کنی به وجودشان...