اگر اولین باری نباشد که به این وبلاگ سر می‌زنید، احتمالا خبر دارید که من چند ماه است تمام وقتم را به تولید محتوا برای بخش‌های مختلف آن اختصاص داده‌ام. به بیان دیگر من یک وبلاگ‌نویس مستقل و تمام‌وقت‌ام. در این پست، از دلایلم برای این انتخاب صحبت خواهم کرد و مواردی که فکر می‌کنم باید درمورد اهمیت وبلاگ‌نویسی مستقل بدانید.

اما قبل از این‌که وارد بحث شویم، بیایید یک قولی به هم بدهیم: اگر دلایل را خواندیم و با آن‌ها موافق بودیم، از وبلاگ‌نویسی مستقل و بلاگرهایی که می‌خواهند مستقل بمانند و مستقل محتوا تولید کنند، حمایت کنیم. به نظر منطقی و قابل قبول است. نه؟

 

دلایل اهمیت وبلاگ‌ها و وبلاگ‌نویسی مستقل

۱- کمک به بالغ شدن محتوای آنلاین فارسی

چندین سال از جا افتادن اینترنت میان ایرانیان گذشته؛ اما محتوای فارسی هنوز هم به بلوغ کافی نرسیده است. در واقع در برخی حوزه‌ها و موضوعات می‌شود گفت که نه تنها بلوغی اتفاق نیفتاده، بل‌که محتوای فارسی در فضای آنلاین حتی از مرحله‌ی خردسالی هم نگذشته است. یعنی نه مفهوم است و اطلاعات درست و کاملی را منتقل می‌کند؛ و نه مفید است و به مخاطبینش ارزش خاصی می‌رساند.

اما چرا این اتفاق افتاده؟ طبیعتا دلایل مختلفی وجود دارد. ولی یکی از آن‌ها، جنس تولیدکنندگان محتواست. مجله‌های آنلاین ما به تبعیت از مجله‌های پرفروش روی گیشه، روز به روز زردتر شده‌اند و نمی‌شود از آن‌ها انتظار زیادی داشت. وبلاگ‌هایی که متعلق به یک کسب‌وکار هستند هم طبیعتا باید به فکر سوددهی و کسب درآمد از محتوایشان باشند. در نتیجه -با این‌که کارکردهای خاص خودشان را دارند- در بسیاری از موارد نمی‌شود روی این دسته هم حساب کرد. ضمنا بازاریابی محتوایی هم در ایران جوان است و کیفیت محتوای تولیدی کسب‌وکارها همیشه بالا نیست.

وبلاگ‌های مستقل می‌توانند به مرور زمان، این چاله‌های محتوایی را پر و محتوای آنلاین فارسی را غنی‌تر و بالغ‌تر کنند. چون کسی که برای خودش وبلاگ می‌نویسد، همیشه دنبال موضوعات مورد علاقه‌ی خودش می‌رود. در نتیجه محتوای باکیفیت‌تر، کامل‌تر و مفیدتری تولید می‌کند. چون دوست دارد این کار را بکند، مجبور نیست.

ضمنا یک بلاگر مستقل، معمولا نفع مستقیم مالی در موضوع محتوای تولیدیش ندارد. (و اگر داشته باشد، باید آن را به شکلی واضح بیان کند.) در نتیجه نظری بی‌طرفانه و -معمولا- جامع‌تر ارائه می‌دهد.

یکی دو هفته پیش در توییتر و لینکدین نوشتم. حالا این‌جا هم تکرار می‌کنم: تولید محتوا در بعضی حوزه‌ها و درمورد بعضی موضوعات، واقعا یک خدمت عمومی به کل اعضای جامعه است. وبلاگ‌نویسان، به‌ترین کسانی هستند که می‌توانند این خدمت را ارائه دهند. و از این زاویه‌ی دید، وبلاگ‌نویسی مستقل هم یک خدمت عمومی محسوب می‌شود.

 

۲- یک راه حل برای وضعیت تاسف‌بار ژورنالیسم

از آن‌جا که در سال‌های اخیر با رسانه‌های مختلفی کار کرده‌ام، می‌توانم با اطمینان و براساس تجربه‌ی شخصی بگویم که چه‌قدر وضع بدی دارند. خودسانسوری از داخل، فشار از بیرون، صاحبان غرض‌دار، مدیران بی‌عرضه و خیلی موارد دیگر، رسانه‌های ما را به مرز نابودی کشانده.

خیلی از اخبار و گزارش‌ها و تحلیل‌هایی که باید به مخاطبین برسند، دیگر جایی در این رسانه‌ها ندارند. و من معتقدم، وبلاگ‌های مستقل می‌توانند به مرور زمان بخش بزرگی از این خلأ را پر کنند. اما طبیعتا برای این کار به منابع بیش‌تری نیاز خواهند داشت.

۳- آسان‌تر شدن یادگیری

تا همین چند سال پیش، اگر کسی می‌خواست یک مهارت جدید یاد بگیرد، مجبور بود یک کلاس آموزشی پیدا کند و کلی پول و زمان هزینه کند. اما اینترنت از راه‌های مختلفی، موانع یادگیری را از میان برداشته است. امروز هر کسی که به اینترنت دست‌رسی داشته باشد –فارغ از محل زندگی و کلاس‌های آموزشی اطرافش- می‌تواند با یک جست‌وجو و چند کلیک، یادگیری را شروع کند.

وبلاگ‌نویسان مستقل همیشه حرف‌های جدیدی برای گفتن و مهارت‌های متنوعی برای یاد دادن به دیگران دارند. حمایت از آن‌ها، حمایت از جا افتادن این روش برای یادگیری‌ست و به دموکراتیزه شدن بیش‌تر این فرآیند کمک می‌کند.

ضمنا هنوز هم منابع فارسی خوبی برای یادگیری خیلی مهارت‌ها وجود ندارد و کسی که انگلیسی بلد نباشد، در این زمینه دچار مشکل است. وبلاگ‌ها می‌توانند این مشکل را هم حل کنند.

 

۴- ثبت تجربه‌ها و داستان‌ها

تجربه‌ها، مهم‌ترین دست‌آورد زندگی ما هستند. اما چند نفرمان آن‌ها را ثبت می‌کنیم تا بعدا بشود ازشان استفاده کرد؟ بخش بزرگی از محتوای تولیدی وبلاگ‌های شخصی و مستقل، درمورد داستان شخصی و تجربه‌ی نویسندگان آن‌هاست. و این یعنی حفظ داستان و تجربه‌ی آدم‌های متفاوت با پس‌زمینه‌های فکری و مهارتی مختلف؛ این یعنی سرگذشت یک ملت، یعنی یک تاریخ زنده. و هیچ‌کس نمی‌تواند روی تاریخ قیمت بگذارد. قدرت این داستان‌ها برای ایجاد تغییر را دست کم نگیرید.

 

۵- ارتقای سلیقه‌ی مردم

آخرین پیام‌هایی که از کانال‌های تلگرام مختلف برایتان فوروارد شده‌اند را ببینید. بعد صفحه‌ی اکسپلور اینستاگرام‌تان را باز کنید. چند درصد از محتوای این پست‌ها واقعا به درد می‌خورند و ارزش صرف زمان را دارند؟ تا حالا به این فکر کرده‌اید که چرا همین محتوای به‌دردنخور و شدیدا زرد، طرف‌دار دارد؟

به گله و شکایت‌ها در شبکه‌های اجتماعی نگاه نکنید. اگر اقبال عمومی نباشد، صفحات و کانال‌های بی‌محتوا نمی‌توانند این‌قدر رشد کنند و هر روز بیش‌تر شوند. باید قبول کرد که این روزها عموما سلیقه‌ی خوبی نداریم.

وبلاگ‌نویس‌ها و تولیدکنندگان محتوا می‌توانند به مرور زمان افراد را به دیدن محتوای باارزش عادت دهند و از این راه، سلیقه‌ی مردم را به آرامی تغییر دهند.

 

جمع‌بندی

از سال ۱۹۹۷ -که لغت وبلاگ برای اولین بار استفاده شده- وبلاگ‌نویسی مستقل بالا و پایین‌های زیادی داشته و شکل‌های مختلفی به خود گرفته اما هیچ‌وقت نمرده. چون نیاز به آن کاملا واقعی‌ست.

اگر بخواهیم فارسی‌نویس‌های خوبی داشته باشیم و بخشی از نیازهای محتوایی آنلاین جامعه‌ی ایرانی را با کیفیت و به خوبی برطرف کنیم، باید از وبلاگ‌های مستقل حمایت کنیم.

تنها در این صورت است که بلاگرها می‌توانند پروژه‌های بزرگ‌تر و مهم‌تری اجرا کنند و مرزهای هنر و رسانه را هر روز چند میلی‌متر رو به جلو هل دهند.

 

حرف آخر: حمایت از این وبلاگ

همان‌طور که گفتم، این وبلاگ هم یک وبلاگ مستقل است. از آن‌جایی که برنامه‌های بزرگی برای آینده دارم که در وضعیت فعلی نمی‌شود به اجرایشان فکر کرد، راه‌های مختلفی برای حمایت مخاطبین از محتوا تعریف کرده‌ام. (برنامه‌هایی مثل گسترش پادکست‌ها و ویدئوهای تولیدی، گزارش‌های تحلیلی-خبری و…)

مثلا چند پست راهنمای خرید برای کسانی نوشته‌ام که می‌خواهند دوربین عکاسی، لنز یا کوله‌پشتی و… بخرند. این پست‌ها اطلاعات کاملی در اختیار مخاطب قرار می‌دهند و به تمام سوالات او قبل از خرید جواب می‌دهند. در عوض، لینک‌های هم‌کاری در فروش هم در آن‌ها گنجانده شده تا استفاده‌ی خوانندگان از آن‌ها بتواند برای من هم ارزش مالی داشته باشد. (به ازای هر خرید موفق از لینک‌ها من، درصدی از فروش به من تعلق می‌گیرد.)

یا همین چند روز پیش، یک فروش‌گاه برای وبلاگ درست کردم که قرار است محصولات مختلفی بر پایه‌ی محتوای تولیدی خودم در آن به فروش برسد.

اگر می‌خواهید درمورد این راه‌ها بیش‌تر بدانید و حمایت‌تان از این وبلاگ را نشان دهید، صفحه‌ی درباره‌ی من را ببینید.

 

اگر با حرف‌هایم موافق بودید، این پست را با دیگران هم به اشتراک بگذارید.

 


به دیگران هم برسانید